Steeds meer mensen werken in processen waarbij de kennis van medewerkers van doorslaggevend
belang is voor het resultaat. Daarbij gaat het om kennis die relatief uniek is en niet in voorschriften is te
verwoorden. De kenniswerkers, met de beschikking over schaarse inzichten, hebben hierdoor een
machtspositie ten opzichte van het management waar veelal deze kennis niet of uiterst globaal aanwezig
is. Kennisintensieve processen zijn op zich niet nieuw, immers voor de industriële revolutie was kennis
van de ambachtsman van even groot belang voor de procesvoering als van een moderne kennis werker.
De ambachtsman maakte misschien een fysiek product, zoals een tafel, een kerk of een koffiepot en de
moderne kenniswerker ‘maakt’ een idee, lost een probleem op of levert een advies. In beide gevallen
zijn de processen niet gerationaliseerd door middel van standaard werkinstructies, gedetailleerde
planning of in een technisch middel, dat ook het werktempo bepaalt, vastgelegd. Als gevolg van
maatschappelijke ontwikkelingen is het aantal mensen, dat mentale in plaats van fysieke arbeid verricht,
groeiende. Dat verklaart waarom, gemeten aan de hoeveelheid publicaties, de aandacht voor het
organiseren van kennisintensieve processen toeneemt. Daarbij moet gedacht worden aan kreten zoals
kennismanagement, professionele organisatie, organisatie van professionals, de lerende organisatie etc.
In dit artikel wordt ingegaan op specifieke organisatievraagstukken die bij kennisintensieve processen
spelen.
Branche: Management / HRM|Overheid|Zakelijke dienstverlening|Onderwijs